Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, θα ήταν τέλεια ψέμματα…
Αν δεν μπορείς να έχεις ένα φίλο πιστό, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου, είπε ο Πυθαγόρας. Και ποιος ξέρει αν όντως έχει ένα φίλο; Αν αυτόν που αποκαλείς φίλο είναι άξιος να βρίσκεται δίπλα σου και ο ορισμός φιλίας είναι ταυτόσημος με τον δικό σου;
Κανείς δε μπορεί τη μοναξιά και αναζητούμε την συντροφιά και την φιλία απλά σε διάφορα και αδιάφορα πρόσωπα, τα οποία δεν έχουν τίποτα να σου προσάψουν παρά μόνο λίγες στιγμές γέλιου και χαλάρωσης, λίγες στιγμές που μπορεί να ξεχαστείς.
Μπορεί για χρόνια να έζησες με κάποιους ανθρώπους, να μεγάλωσες και να μεγάλωσαν μαζί σου, να μοιραστήκατε πράγματα, ουσιώδη πράγματα, εκείνα που δεν θα τα μοιραζόσουν ούτε με την ίδια σου την οικογένεια. Αυτούς τους ανθρώπους που περίμενες Παρασκευή βράδυ να βγείτε για μπύρα και να τα πείτε όλα, να μην κανόνιζες τίποτα με κανέναν άλλον ή να ακύρωνες προγραμματισμένα ραντεβού για να βγεις με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Τα άτομα αυτά να ήταν η δεύτερη οικογένειά σου, που έκανες όνειρα, σχεδίαζες το μέλλον μαζί τους και έλεγες “ποτέ δεν θα χωρίσουμε” και να το πιστεύεις! Να πιστεύεις όσα λέτε και όσα κάνετε κι ας υπάρχουν από πίσω άλλοι που λένε “μπράβο που κρατάει η παρέα σας (για σένα φιλία) τόσα χρόνια, αλλά…αλλά.. οι παιδικές/σχολικές παρέες δεν κρατάνε για πάντα”.
Νιώθεις μόνος, νιώθεις βασικά απίστευτα μόνος, δεν έχεις από πού να πιαστείς ή μάλλον να λέμε και την αλήθεια, δεν θέλεις από κανέναν άλλον να πιαστείς… Οι άνθρωποι που πίστευες σε πρόδωσαν και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο και κυρίως δε χωρίς να το αξίζεις, χωρίς να φταις. Κάθεσαι μόνος σου και συλλογίζεσαι… δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις.. Κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο και κλαις, κοιμάσαι και ξυπνάς με κλάματα. Κοιμάσαι και ονειρεύεσαι όλη εκείνη την υπέροχη παρέα να κάθεται σε ένα τραπέζι και εσύ; Εννοείται πως κοιτάς από μακριά.. δεν πλησιάζεις… δεν θέλεις να πλησιάσεις ξανά…
Αναρωτιέσαι αν όλα ήταν αλλιώς πώς θα ήταν τα πράγματα, θέλεις να σου απαντήσω; Τέλεια θα ήταν και για να πω την ακριβή αλήθεια τέλεια ψέματα. Γιατί τώρα είναι που μπορείς να δεις και να αντιμετωπίσεις τα πράγματα και τους ανθρώπους αντικειμενικά, εκεί που τους χρειάστηκες και σε πρόδωσαν, αν όχι όλοι, αυτοί που στηριζόσουν τόσο καιρό.
Είσαι ελεύθερος να δεις ποιος είναι ο σωστός, ο αντικειμενικός, ο καλός, ο ψεύτης και ο προδότης, αυτοί που αξίζουν από εδώ και στο εξής να σε ακολουθήσουν στη ζωή. Αν δεν αξίζει κανένας; Θα βρεθεί σίγουρα κάποιος που να αξίζει, αρκεί εσύ να είσαι έτοιμος να τον γνωρίσεις και να τον δεχτείς, για να γίνει αυτό όμως προσπέρασε το παρελθόν, μη το διαγράψεις γιατί θα είναι σαν να διαγράφεις τον ίδιο σου τον εαυτό και όσα έμαθες από αυτούς τόσα χρόνια. Σίγουρα θα έμαθες και κάτι καλό ή ένα στοιχείο κάποιου ανθρώπου που έγινε πλέον βιώσιμο δικό σου.
Ένα πράγμα που έμαθα θα σου μεταδώσω, μη κάνεις το πρόβλημα του άλλου δικό σου, μπορεί και σε αυτόν να μετέφεραν ένα πρόβλημα που αποφάσισε να γίνει και δικό του, δεν είσαι υποχρεωμένος όμως να ζεις και εσύ με αυτό. Το μόνο πρόβλημα που έχεις τώρα είναι να ξεκινήσεις από την αρχή τη ζωή σου. Ξέρω στην αρχή δεν θέλεις, αρνείσαι αλλά πρέπει.
Κάποιοι αποφάσισαν να μην είναι δίπλα σου, μπορεί να παρακάλεσες ή να μην έκανες τον κόπο να πλησιάσεις από εγωισμό, αξιοπρέπεια, δειλία ή απλά να ήσουν απροετοίμαστος στην κατάσταση αυτή. Να μην γνώριζες πώς να αντιδράσεις. Όπως και να ‘χει όμως η απόφαση αυτή έγινε πράξη και καλά θα κάνεις να συνηθίσεις. Άτομα που θέλουν να είναι δίπλα σου θα επιδιώκουν κάθε μέρα να είναι, παρά τις δυσκολίες και πρόσεξέ με… άλλο να χαθείς για λίγο καιρό με κάποιον και άλλο να θέλει ο άλλος να φύγει από τη ζωή σου. Τα άτομα που φεύγουν δεν υπάρχει λόγος να τα δεχτείς πίσω, γιατί σίγουρα θα ξανά φύγουν ή και να γυρίσουν τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, ούτε εσύ και στο τέλος θα φύγεις ο ίδιος.
