Back to base

14322196_907551369375307_2269321981417956454_n

Φθινόπωρο, η εποχή που αποχαιρετάς την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού και αρχίζεις σιγά-σιγά να ξαναμπαίνεις σε ένα πρόγραμμα, μια ρουτίνα. Η εποχή που φεύγεις από το σπίτι σου με κοντομάνικο και δεν ξέρεις αν μαζί σου πρέπει να πάρεις απλά μια ζακέτα ή την γούνα του John Snow. Και πάνω απ’ όλα η εποχή που αφήνεις πίσω σου τις καλοκαιρινές περιπέτειες και τους έρωτες και επιστρέφεις πάλι στις παλιές, καλές σου «καβάτζες», τους ανθρώπους αυτούς που είναι πάντα εκεί, δέχονται την επιστροφή σου με λίγο ή πολύ παράπονο και ξέρουν ότι με τα πρώτα μπάνια θα ξαναφύγεις.tumblr_nudczsbyfj1uziwk1o1_500

Είμαι σίγουρη ότι τώρα γελάς λίγο μόνος σου γιατί κατάλαβες ακριβώς τι εννοώ, όμως αυτό που μας καίει όλους είναι γιατί συμβαίνει αυτή η κατάσταση, ποιο το νόημα είτε είσαι από τη μία πλευρά είτε είσαι από την άλλη;

tumblr_nr1ughbozv1r2ekhjo4_540

Λοιπόν, εντάξει προφανώς και κάθε άνθρωπος έχει τους λόγους του, αλλά υπάρχουν και κάποιοι κοινοί λόγοι που ισχύουν στις περισσότερες περιπτώσεις.

Ας το δούμε επιστημονικά –αποτυχημένη προσπάθεια για χιούμορ, γελάστε ελεύθερα μαζί μου- και ας ξεκινήσουμε από την πλευρά αυτού που έχει την «καβάτζα» του φθινοπώρου, αυτόν που οι μισοί του φίλοι του δίνουν συγχαρητήρια για αυτό που κάνει και οι άλλοι μισοί τον κατσαδιάζουν για να σταματήσει –και άμα τον έβρισκε ποτέ ο φίλος μου ο Μίμης θα του έλεγε να γράψει ένα βιβλίο για το πώς τα καταφέρνει-.

Βασικό επιχείρημα είναι ότι θέλει να νιώθει μια ασφάλεια, μια σιγουριά που θα του επιτρέπει να κάνει το οτιδήποτε το καλοκαίρι, να ρισκάρει όσο μπορεί και να μην πολυσκέφτεται την κάθε κατάσταση, ξέροντας ότι δεν θα μείνει μόνος του όταν θα πιάσουν τα κρύα. Έχοντας μια «καβάτζα» ίσως νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση, γίνεται πιο ισχυρός ο εγωισμός και πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει πολλά. Ίσως πάλι να ισχύει το αντίθετο, να επιστρέφει ξανά και ξανά στην ίδια «καβάτζα» γιατί φοβάται να κυνηγήσει κάτι καινούργιο, να τολμήσει να κερδίσει ένα νέο άτομο έχοντας την πιθανότητα να αποτύχει και να βρεθεί πάλι στο μηδέν.

tumblr_n5zj47sfvr1qz6f9yo1_540

Από την άλλη πλευρά, αυτή που νιώθεις σαν την Πηνελόπη που περιμένει τον Οδυσσέα ενώ κάθε φορά που πας να αναφερθείς στον συγκεκριμένο θέμα μόνο που δεν σε σκοτώνουν οι φίλοι σου γιατί παραμένεις ακόμα η «καβάτζα», και το ξέρεις πολύ καλά, υπάρχει επίσης μια αξιόλογη επιχειρηματολογία.

Αρχικά πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα εκτιμήσει την αξία σου και θα μείνει δίπλα σου μια και καλή. Τυφλωμένος από τα αισθήματά σου θεωρείς ότι μπορεί να αλλάξει ή ίσως να μην σε ενδιαφέρει καν υπό ποιες συνθήκες θα είναι στην ζωή σου αρκεί να είναι, να περνάει λίγο χρόνο μαζί σου και ας φεύγει μετά. Ίσως όμως να δέχεσαι αυτή την κατάσταση γιατί ο όρος «καβάτζα» να ισχύει και από τις δύο πλευρές, σαν μια σιωπηλή συμφωνία για τους παγωμένους και ήρεμους μήνες.

tumblr_n9wxjnkfj91r11jbmo1_500

Συγγνώμη που θα σας πληγώσω τώρα, σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε –ή μπορεί σε καμία-, αλλά το να έχεις μια «καβάτζα» δεν είναι ούτε ασφάλεια, ούτε μέσο να ενισχύεται η αυτοπεποίθηση και ο εγωισμός και αντίστοιχα το να είσαι «καβάτζα» δεν σημαίνει ότι κάποτε θα είσαι κάτι παραπάνω ή ότι αξίζει να παραμερίζεις τα δικά σου συναισθήματα και τον εγωισμό για να περνάς λίγο δανεικό χρόνο με τον άλλον. Αξίζεις κάτι παραπάνω, κάποιον που θα σε θέλει όλο το χρόνο και όχι μόνο εκείνες τις εποχές που δεν έχει κάτι άλλο στη ζωή του ή απλά δεν θέλει να προσπαθήσει για κάτι άλλο. Και η «καβάτζα» -παραθέτω τα λόγια ενός σοφού γέροντα-, σε κρατά μακριά από όλο τον ενθουσιασμό της προσπάθειας, από όσα ενδεχομένως να μάθεις από κάποιον ή μια κατάσταση ακόμα και αν δεν καταλήξει θετικά, καταλήγει απλά μια συνήθεια και οι συνήθειες δεν έχουν τίποτα το συναρπαστικό.