Είσαι ευτυχισμένη;

“Είσαι ευτυχισμένη;” με ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια.

Δεν απάντησα αμέσως. Η ζωή μου σαν ταινία πέρασε μπροστά από το μυαλό μου, φορές που έχω γελάσει μα και άλλες που έχω κλάψει. Μετά ήρθαν τα αγαπημένα μου πρόσωπα στο μυαλό, η οικογένεια μου, οι φίλες, το αγόρι μου. Όλοι ο ένας μετά τον άλλο..

Προσπάθησα να δώσω μέσα μου τον ορισμό της ευτυχίας. Ποιος θεωρείται τελικά πραγματικά ευτυχισμένος, λοιπόν; Κάποιος που έχει δημιουργήσει μια αγαπημένη οικογένεια; Κάποιος που έχει πραγματικούς φίλους που τον στηρίζουν σε κάθε βήμα του; Κάποιος που έχει βρει την πραγματική αγάπη και τη ζει στο έπακρον; Κάποιος που είναι καλά στα οικονομικά και στα επαγγελματικά του;

Ή κάποιος για να είναι ευτυχισμένος πρέπει να τα έχει όλα αυτά; Και ποιος ξέρει να απαντήσει;

Μετά μου μπήκε και η άλλη σκέψη στο μυαλό. Και αν δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι άνθρωποι παρά μόνο ευτυχισμένες στιγμές; Αν δηλαδή, η ζωή είναι κάτι σαν το καρδιογράφημα, μια στα πάνω της και μια στα κάτω της και δεν γίνεται να είναι ευθυγραμμισμένη…με την ευθεία γραμμή δε ζεις. Δεν καταλαβαίνεις καν την αξία του να είσαι στην κορυφή αν δεν έχεις πιάσει πάτο.

Λογικό δεν είναι; Και τελικά μήπως στο τέλος κάνουμε έναν απολογισμό και όποιος έχει τις περισσότερες ευτυχισμένες στιγμές βγαίνει ο νικητής;

Πήγα να απαντήσω ότι δεν ξέρω τελικά αν είμαι. Μετά όμως, μου ήρθαν στο μυαλό τα γελαστά πρόσωπα της οικογένειας μου,μου ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό από την κολλητή μου που με έκανε να χαμογελάσω και τέλος μου ήρθε το χαμόγελο του στο μυαλό. Σχεδόν, μου ήρθε η μυρωδιά της τόσο γνώριμης αγκαλιάς που είχα ξυπνήσει το πρωί,το φιλί της καλημέρας. Τότε το ξανασκέφτηκα.

<<Αν είμαι λέει>>;