Πίσω μου τρέχεις μια ζωή με ένα πιάτο και μια ευχή,α ρε μαμά…

Είσαι η πρωταγωνίστρια μέσα σε όλες τις παιδικές μου αναμνήσεις, εκεί που πάντοτε μου έλεγες τι πρέπει να κάνω. Εκεί που προσπαθούσες να είσαι αυστηρή μαζί μου και ας μην τα κατάφερνες πάντα. Εκεί που προσπαθούσες μπροστά μου να γελάς και ας πήγαινες μέσα στο δωμάτιο σου και έκλαιγες για το κάθετι που σε στεναχωρούσε. Αρκεί εγώ να μην καταλάβω τίποτα.Έτσι δεν είναι μαμά;

Με κουβαλούσες για 9 μήνες μέσα σου και έπειτα με γέννησες με αβάσταχτους πόνους. Με έβαζες στην κούνια και πρόσεχες μη χτυπήσω κάθε φορά που έπαιζα. Και αν καμιά φορά τελικά χτυπούσα; Έβαζες ψεύτικες φωνές όσο το στομάχι σου είχε δεθεί κόμπος από την αγωνία.

Είχες ανοιχτή την αγκαλιά σου κάθε φορά που ξυπνούσα και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Κοιμόσουν στο προσκέφαλο μου κάθε φορά που ήμουν άρρωστη με την ανησυχία σου να είναι έκδηλη στο πρόσωπο σου.

Ήσουν το καταφύγιο μου κάθε φορά που κάτι με πλήγωνε,το ήξερες. Το καταλάβαινες. Δεν ξέρω πως,μητρικό ένστικτο; Μα κάθε φορά που δεν ήμουν καλά αρκούσε μια ματιά μου για να το καταλάβεις και να μείνεις εκεί δίπλα μου,αμίλητη…με την αγκαλιά σου και πάλι ανοιχτή.

Αποτέλεσμα εικόνας για μαμα ς αγαπω

Σαν ένα τοίχος στεκόσουν μπροστά από ότι πίστευες ότι μπορεί να με στεναχωρήσει, να μην πληγώσει τίποτα το παιδί σου. Και ας έσπαγα καμιά φορά εγώ τον τοίχο γιατί θεωρούσα υπερβολική την προστασία του…

Με περίμενες κάθε φορά που έβγαινα έξω να γυρίσω.Δεν κοιμόσουν αλλιώς. “Πώς να είμαι ήσυχη αν το παιδί μου δεν είναι σπίτι” ,έλεγες. Μόνο όταν άκουγες το κλειδί στην πόρτα ησύχαζες και μπορούσες να κοιμηθείς.

Ήσουν ευαίσθητη και έκλαιγες πάντα. Έκλαιγες όταν είπα τις πρώτες μου λέξεις, έκλαιγες όταν τα πήγαινα καλά σε ότι έκανα,έκλαιγες όταν με έβλεπες ευτυχισμένη…

Ήσουν η φωνή της λογικής,έλεγες την αλήθεια και ας ήξερες ότι κάποιες φορές δεν ήθελα να την ακούσω. Για να με προστατεύσεις το έκανες και αυτό. Καλύτερα να με πλήγωνες εσύ παρά κάποιος άλλος,έτσι πίστευες.Από αγάπη το έκανες και αυτό. Αχ μαμά.

Αποτέλεσμα εικόνας για μαμα μου λειπεις

Μαμά; Λες αυτή τη λέξη και σου έρχονται αυτόματα στο μυαλό η τρυφερότητα η φροντίδα η στοργή. Έχει συνδυαστεί με μια γνώριμη μυρωδιά που σε γαληνεύει…με μια αγκαλιά,με ένα χάδι…με σπιτικό φαγητό. Ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης χωρίς καμία αμφιβολία.

Γεννιέσαι από μέσα της και είναι σαν να παίρνεις και ένα κομμάτι της καρδιάς της και του μυαλού της. Έχετε μια σχέση που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει,  σε διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο κάθε φορά που δεν είσαι καλά,  νιώθει από μακριά πότε είσαι ευτυχισμένος. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα.Δίνει και την ίδια της τη ζωή για τη δική σου την ευτυχία. Α ρε μαμά…