Το κορίτσι του τρένου: Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κάθε μέρα τα ίδια

Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.

Μέχρι και σήμερα..

Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

Στο δικό μου εξώφυλλο γράφει «Ψυχολογικό θρίλερ». Μην τρομοκρατείσαι, καλέ μου αναγνώστη: δεν πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο διαβάζοντάς το θα φοβηθείς και δε θα μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια! Ίσα ίσα είναι κατάλληλο για περάσεις την ώρα σου καθώς ταξιδεύεις ή στην παραλία ή να σε βοηθήσει να αποκοιμηθείς… Λογικά η μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη θα δικαιολογήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Στην ουσία πρόκειται για ένα αστυνομικό βιβλίο, το οποίο ασχολείται καθαρά και μόνο με την εξιχνίαση ενός φόνου (σου έκανα και μια μικρή αποκάλυψη!). Σε όλο το έργο θα σε κουράσει η πρωταγωνίστρια και θα βαρεθείς με τις πράξεις και τις αντιδράσεις της, με την ζωή της γενικότερα, διότι πρόκειται για ένα άτομο δίχως προσωπική ζωή, επομένως ασχολείται με ο,τιδήποτε άλλο, για να καλύψει τα κενά της. Υπάρχουν άπειρες επιβραδύνσεις μέχρι να φτάσουμε στις τελευταίες σχεδόν 100 σελίδες, όπου γίνεται (επιτέλους!)  η αποκάλυψη του δολοφόνου και τα γεγονότα  ρέουν με μεγάλες ταχύτητες! Όπως σε όλα τα αστυνομικά, έτσι και εδώ, σίγουρα θα σε εκπλήξει ο δολοφόνος της υπόθεσης…