Οι δεύτερες ευκαιρίες

Κάθε φορά που βρίσκεσαι μπροστά από διλήμματα, η απόφαση της στιγμής, το τζίνι ή η παρότρυνση ενός δικού λύνει αμφιβολίες και συγκρούσεις που σε καθυστερούν απ’την δοκιμή και απόλαυση της επιλογής σου. Υπάρχουν, όμως περιπτώσεις που η ίδια σου η επιλογή θα θελήσει να δοκιμάσει τις αντοχές σου, βάζοντας σε μια εκ νέου διαδικασία επιλογής ανάμεσα στο <<μετανιώνω>> και το <<αναβιώνω>>.

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν διαλύσει μια σχέση ερωτική ή φιλική και μετά από κάποιο διάστημα βρίσκονται υπόλογοι σε μια προσπάθεια επανασύνδεσης. Είτε η προσπάθεια είναι προσωπική πρωτοβουλία είτε όχι, συνήθως σκοπό έχει να ανασκευάσει το υπό καταστροφή γνωστικό κουτάκι της αυτό-εικόνας τους που πυρπολεί η συναισθηματική απομάκρυνση από το κατ’εξοχήν επενδυμένο με συναίσθημα αντικείμενο -μιλώντας για το άτομο ή και τη σχέση που είχε αναπτυχθεί με αυτό-.

Εξετάζοντας τα κριτήρια που οδηγούν στην απόπειρα ενός τέτοιου εγχειρήματος, πολλές φορές θα ληφθεί υπ όψιν η διάρκεια αυτής της σχέσης, η ψυχική επένδυση και οι επίμονες μνημονικές ανακλήσεις που εγείρουν αμφιβολίες για την ορθότητα της αξιολόγησης και της κρίσης τους. Ποια είναι η πιο ανεκτή κατηγορία για τη συγχώρεση, εκείνη της απολυτότητας ή εκείνη της αφέλειας; Και χρησιμοποιώ τον όρο ”συγχώρεση”, γιατί καλό θα ήταν στο όνομα των δεύτερων ευκαιριών να μη μνημονεύονται ιστορίες <<πού χάθηκες;>> και <<έχασα τον αριθμό σου, κάνε με add στο fb>>.

Εκπαιδευμένοι λοιπόν, από μικροί στην ανοχή και την ενσυναίσθηση, καλούνται να σωπάσουν το ένστικτο και να μετονομάσουν την αδικία ή την προδοσία σε πλημμέλημα ως αυταπόδεικτο ανθρώπινο πάθος. Ανέχεσαι όμως κάτι που αποκλίνει εν γένει από το στατιστικά ταυτόσημο με σένα, κάτι δηλαδή που πλάστηκε εξ’ορισμού έξω απ’τα όρια της δικής σου φιλοσοφίας και αρχής ενώ ταυτόχρονα συναισθάνεσαι κάποιον μόνο όταν αναγνωρίζονται ως κοινές οι προδιαγραφές σας και τα πιθανά σενάρια- σχέδια ζωής, ύπαρξης. Πόσο διαφορετικός ήταν τελικά ο άνθρωπος που νόμιζες ότι είχες δίπλα σου;-το ”απέναντι σου” το αποκλείω γιατί τότε θα τόν είχες δει καλύτερα,δεν θα γινόταν λόγος τώρα.-

Επιπλέον, οι δεύτερες ευκαιρίες έχουν τη χάρη να περιλαμβάνουν και τρίτες και τέταρτες ενώ κάθε επόμενη αναιρεί τον υπολογισμό της προηγούμενης, προκειμένου να μην εξαφανίσει την αυτοεκτίμηση και αυτενέργεια του ατόμου, το οποίο τις προσφέρει. Αν ήταν μαθηματικά πάντως, για τη διατήρηση της ισότητας, η πρόσθεση των ευκαιριών θα έδινε αποτέλεσμα σχεδόν μηδενικό. Υπάρχουν ωστόσο, και δεύτερες ευκαιρίες που θέλεις να δώσεις, στην περίπτωση των οποίων την πρώτη συνήθως δεν άφησε να αξιοποιήσεις αυτό που αποκαλείς μοίρα, τύχη ή δυναμικό/τάση μιας ακατάληπτης ενέργειας, καλά καλυμμένος θύτης, αυτό τέλος πάντων που σου δίνει κίνητρο να αθετήσεις τα πλαφόν σου.

Οι δεύτερες ευκαιρίες ντύνονται ενοχές και κινούν παραστάσεις με ρόλους βιωμένους, ξεθωριασμένους και διψασμένους για το χειροκρότημα που δεν άκουσαν ποτέ, για τις υποκλίσεις που δεν πρόβαραν ποτέ και για ένα κοινό που δεν θα έπεφτε μαζί με τα φώτα και την αυλαία της σκηνής. Όμως έπεσε, αποδεικνύοντας ότι δεν χαίρουν όλοι προνόμια όπως της ελάχιστης ανταπόδοσης ευγενικών συναισθημάτων, εκτίμησης και ανιδιοτέλειας.

στο χέρι σου είναι να προσθέσεις αναμεταξύ τους εκείνο της κατάκτησης απόλυτης ψυχικής ωρίμανσης που υπαγορεύει η συγχώρεση, αφήνοντας το σε κάποιον που ξεκινώντας απ’τον εαυτό του θα το χρειαστεί περισσότερο.

Αφιερωμένο σε όσους θεωρούν προσωπικές υποθέσεις εκείνες των άλλων!Αφιερωμένο σε όλους τους Ρομπέν.