2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού.

Και ποιον δεν καθήλωσε φέτος κάθε Τρίτη στον Alpha η σειρά “Η λέξη που δεν λες” με τον μικρό Γιώργο Στεντούμη στον ρόλο του αυτιστικού αγοριού “Παυλή”; Η σειρά αυτή μας βοήθησε να δούμε, πώς είναι η ζωή ενός αυτιστικού ατόμου και πώς το διαχειρίζεται μια οικογένεια.

Γίνεται αντιληπτό πως ο αυτισμός δεν είναι σαν το Σύνδρομο Down, οπότε πριν τη γέννηση κανένας γονιός δεν μπορεί να ξέρει ότι θα φέρει στον κόσμο ένα αυτιστικό παιδί.

Ο γονέας θα μπορέσει από μωρό ακόμη που είναι το παιδί του να καταλάβει σταδιακά από μικρά πράγματα αν το παιδί του μπορεί να είναι αυτιστικό.

Το προφίλ που έχει ένα αυτιστικό μωρό ξεκινάει κανείς να το παρατηρεί τους πρώτους μήνες ζωής του:

• Το μωρό αδυνατεί να θηλάσει.
• Θα έχει μια πολλή ήρεμη συμπεριφορά ή θα κλαίει συνεχώς και θα φωνάζει.
• Δεν θέλει να χαϊδευτεί (όπως κάνουνε τα μωρά).
• Αδιαφορεί ακόμα και για την ίδια τη μητέρα ή με κάποιον άνθρωπο που ασχολείται μαζί του.
• Το μωρό μπορεί να έχει προσκολλήσει σ’ ένα συγκεκριμένο άτομο έντονα.
• Δεν ζητάει αγκαλιά (δεν απλώνει τα χεράκια του).

Καθώς το παιδί μεγαλώνει γίνεται πιο κατανοητό από τη συμπεριφορά του:

• Κατά την διάρκεια μια επικοινωνίας το άτομο αδυνατεί να κάνει αυτό που λέμε “focus” με τον συνομιλητή του, αποπροσανατολίζεται και δεν δείχνει ούτε μια έκφραση σε όσα ακούει.
• Δεν μπορεί να συνάψει εύκολα κοινωνικές σχέσεις.
• Δεν μπορεί να μοιραστεί συναισθηματικά πράγματα.
• Υπάρχει δυσκολία να ξεκινήσει κάποιο άτομο μια συζήτηση.
• Το αυτιστικό άτομο επαναλαμβάνει την ίδια γλώσσα.
• Αδυναμία το άτομο να ενταχθεί σε κοινωνικό παιχνίδι.
• Το άτομο έχει εμμονή με συγκεκριμένα πράγματα όπως κινήσεις, ενδιαφέροντα και αντικείμενα.

• Αντίδραση στους έντονους ήχους.
• Ανικανότητα κατανόησης μεταφοράς γλώσσας και χιούμορ.

Πολλά από αυτά διαδραματίστηκαν και στη σειρά “Η λέξη που δε λες” . Είδαμε έναν Παυλή να μένει ατάραχος, απαθής σε όσα άκουγε και έβλεπε και είχε μόνο μία διέξοδο, τη μουσική του. Η μουσική είναι η μόνη που ένιωθε πως μπορεί να μείνει εκεί για ώρες ασφαλής. Η σειρά μας έμαθε επίσης την απίστευτη ικανότητα ενός ατόμου με αυτισμό να θυμάται απ’ έξω άπειρα πράγματα με κάθε λεπτομέρεια, όπως τραγούδια στα οποία ο Παυλής ήξερε όλους τους στίχους, στιχουργούς, άλμπουμ, ημερομηνία έκδοσης του άλμπουμ.

Το επίκεντρο όμως σε ένα άτομο με αυτισμό δεν πέφτει μόνο στο παιδί, αλλά και στην οικογένεια. Η οικογένεια θα πρέπει να αποδεχτεί από την αρχή την κατάσταση του παιδιού, τις αδυναμίες και τις δυνατότητες του (οι οποίες δεύτερες είναι πολλές). Η οικογένεια θα μάθει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στο παιδί και κατά συνεχεία το κοινωνικό περιβάλλον που το περικλείει. Το άτομο με αυτισμό μπορεί και πρέπει σταδιακά να μάθει τον κόσμο γύρω του. Να ξέρει πως δεν υπάρχει φόβος και ν’ αντεπεξέλθει στην κοινωνία σύμφωνα με τις δικές του ικανότητες και αντιλήψεις.

Μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι έναν αυτιστικό να προσαρμοστεί μέσα στη κοινωνία και στο κόσμο που ζούμε, αρκεί πρώτα εμείς να μάθουμε να ζούμε στο δικό του κόσμο.