Δε με αφήνει σε ησυχία

Συνηθίζουμε οι γυναίκες κυρίως να κολακευόμαστε όταν κάποιος επιμένει να μας διεκδικεί είτε είναι νέα γνωριμία είτε παλιά. Κι εκεί ακριβώς χάνουμε και το παιχνίδι τελικά στη διεκδίκηση. Δεν μπαίνουμε στον κόπο ποτέ να αναρωτηθούμε και να ψάξουμε για ποιο λόγο επιμένει να μας πολιορκεί κάποιος ωστόσο. Διαλέγουμε τον εμφανή λόγο ότι δηλαδή μας θέλει πολύ και δεν τα παρατάει, επειδή αυτό μας κάνει να νιώθουμε όμορφα. Άλλωστε αυτό είναι το παιχνίδι ανέκαθεν:το αρσενικό κυνηγός κι εμείς θήραμα!

Αν συμβαίνει πραγματικά για τους σωστούς λόγους είναι υπέροχο. Όμως δεν είναι πάντα έτσι δυστυχώς. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος μας διεκδικεί με επιμονή κι αυτοί πολλές φορές δεν έχουν να κάνουν με τα αισθήματά του για μας ή με μας γενικότερα αλλά με τον ίδιο. Υπάρχουν προσωπικότητες που απλά δεν δέχονται την απόρριψη ή δεν διανοούνται να μην επιτύχουν ό,τι έχουν βάλει σκοπό.Υπάρχει ένα τεράστιο ΕΓΩ αλλά προβληματικό σίγουρα, που θέλει να τραφεί. Είναι κάτι σαν παιχνίδι που τους εξιτάρει και τους κάνει να νιώθουν κυρίαρχοι ή απλά αρσενικά ανεβάζοντας τα επίπεδα τεστοστερόνης. Μοιάζει να είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν για να μπορέσουν να έχουν αυτοεκτίμηση κι αυτοσεβασμό.

Οι τρόποι που κάποιος σε διεκδικεί μπορεί να είναι πολλοί και όχι πάντα ευχάριστοι ή θεμιτοί,ούτε τόσο κολακευτικοί. Μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικός μέχρι κι επικίνδυνος αν έχει εμμονή .Φέρεται σα να είμαστε κτήμα του και δεν εννοεί να εμπεδώσει ότι δεν τον θέλουμε στη ζωή μας ούτε σαν παρουσία πόσο μάλλον ως σύντροφο. Όσο πιο πολύ τον απορρίπτεις τόσο πιο πολύ πεισμώνει και αντί να κάνει πίσω, κάνει το αντίθετο. Μπορεί σε όλο αυτό το παιχνίδι να παίξει διάφορους ρόλους προκειμένου να πετύχει το σκοπό του. Να αλλάζει χαρακτήρα ή αντιδράσεις και να μην ξέρεις ποιος είναι ο αληθινός εαυτός του τελικά ή πως να φερθείς. Υπάρχει και σοβαρό ενδεχόμενο να έχεις μετατραπεί σε απωθημένο οπότε αυτό καταλαβαίνουμε τι σημαίνει. Επίσης το πάθος,το πείσμα,η εμμονή ή η ερωτική έλξη ενίοτε είναι χειρότερα κι από έρωτα.


Αν λοιπόν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καταρχήν ψυχραιμία και δεν χρειάζονται ακραίες αντιδράσεις. Με το χρόνο και με τον τρόπο μας θα του δώσουμε να καταλάβει αυτό που θέλουμε ή κάποια στιγμή θα βαρεθεί και θα παραιτηθεί. Αν απλά είναι ενόχληση σε φυσιολογικό βαθμό,μπορούμε να αποφύγουμε πράγματα. Αν εντοπίσουμε άλλο θέμα, εκεί ίσως χρειαστούν άλλα μέτρα αλλά όλα γίνονται. Με το ζόρι να είσαι με κάποιον αυτό δεν γίνεται. Ας μην δίνουμε θάρρος για να νιώθουμε κι εμείς απλά κολακεία όμως!