Εσύ παραμυθιάζεσαι;

Παραμυθιαζόμαστε…ε ναι λοιπόν! Συμβαίνει κι αυτό ενίοτε και δεν είναι καθόλου μεμπτό γι’αυτό ας μη νιώθουμε άσχημα. Το μέγα ερώτημα είναι πόσο εύκολα, για ποιο λόγο αλλά και τελικά αν μας το κάνουν άλλοι.
Οι συνθήκες της ζωής μας και η συναισθηματική και ψυχολογική μας κατάσταση δημιουργούν κενά, ελλείψεις κι ανάγκες. Επόμενο είναι σε αυτή τη φάση να είμαστε ευάλωτοι και τρωτοί. Αυτό δεν είναι δύσκολο να το διακρίνει κάποιος και να μας πουλήσει όπως λέει ο λαός, φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. Ωστόσο ακόμη και σε τέτοια κατάσταση έχουμε απόλυτη επίγνωση του τι χρειαζόμαστε,ποιοι είμαστε και τι κάνει ο άλλος. Δεν μας παραμυθιάζει λοιπόν κανένας παρά μόνο εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για συγκεκριμένο λόγο,οπότε και επιτρέπουμε να το “φάμε” όλο αυτό το παραμυθάκι.
Αυτό θα μας κάνει να περάσουμε όμορφα, να νιώσουμε ακόμη πιο όμορφα, να γεμίσουμε κάποια κενά και θα τελειώσει όταν εμείς το αποφασίσουμε και γυρίσουμε στην πραγματικότητα. Δε χρειάζεται να έχουμε ενοχές και κυρίως να απολογηθούμε σε κανένα ή να εξηγήσουμε. Πρόκειται για επιλογή απόλυτα συνειδητή και πρέπει να μας είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων είτε είναι δικοί μας άνθρωποι που ανησυχούν, είτε το ίδιο το πρόσωπο που θαρρεί ότι παραμυθιάζει. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος όσο ευάλωτος κι αν είναι ώστε να πέσει θύμα κοροϊδίας κι όσοι νομίζουν πως μπορούν να υποτιμήσουν νοημοσύνες, ας το ξανασκεφτούν.

Το όλο θέμα είναι να μην είμαστε σε κάποιο ροζ συννεφάκι. Να πάρουμε αυτά που μας προσφέρει ένα παραμύθι, να ξεφύγουμε από την ωμότητα της πραγματικότητας και να έχουμε όσο το δυνατό μια πιο ομαλή προσγείωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πληγωθούμε ενδεχομένως αλλά σίγουρα ξέροντας την αλήθεια τουλάχιστο δε νιώθεις και ανόητος ή θύμα. Μπορούμε πάντα άλλωστε να επιλέξουμε να μην παραμυθιαστούμε αν δεν αντέχουμε. Θα προστατέψουμε έτσι τον εαυτό μας μα σίγουρα δεν θα πάρουμε και τίποτα. Η απόφαση δική μας. Δυστυχώς οι φορές που θα είμαστε ευάλωτοι δεν θα εκλείψουν.