Φοιτητής σε άλλη πόλη: Τι θ’ αντιμετωπίσω και πώς;

Ήρθε επιτέλους η στιγμή που περίμενες. Ένα χρόνο βασανιζόσουν και ταλαιπωριόσουν πάνω από ένα γραφείο. Με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου, μάζεψες όλη σου  τη δύναμη και έκανες την προσπάθειά σου. Τώρα που πέτυχες επιτέλους και πέρασες, καινούριες προκλήσεις σε περιμένουν και αυτό σε κάνει να νιώθεις πάλι μικρός. Όπως τότε που εξεταζόσουν και σ’ έλουζε κρύος ιδρώτας μη τυχών πέσει κάτι που δεν έχεις διαβάσει καλά, μην μπλοκάρεις και δεν ξέρεις τι να γράψεις… Έτσι κάθεσαι ανήμπορος να μιλήσεις και κοιτάς τον πίνακα των ανακοινώσεων με τ’ αποτελέσματα. 

Έχει περάσει ο ενθουσιασμός. Τα τηλέφωνα δεν σταματούν να χτυπούν. Κι όμως, εσύ έχεις μια έγνοια στο μυαλό που δεν σ’ αφήνει να το χαρείς. «Τι έχω ν’ αντιμετωπίσω εκεί;

Θα τα καταφέρω μόνος/ μόνη μου σε μια ξένη πόλη;» Σκέφτεσαι και βασανίζεις το μυαλό σου, αντί να περάσεις τις τελευταίες στιγμές της ελευθερίας σου με τους ανθρώπους που αγαπάς, σχεδιάζοντας το καινούριο μέλλον που μόλις έλαμψε για σένα. Ηρέμησε προσεχώς πρωτοετή, δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα βρεθεί στην  ίδια θέση μ’ εσένα.

Είσαι σ’ ένα μεταβατικό στάδιο, το πιο όμορφο σημείο στη ζωή σου, και έτσι ακριβώς πρέπει να το βλέπεις. Μην θεωρήσεις ότι η ζωή σου όπως την ήξερες θα τελειώσει. Απλά θα ξεκινήσεις ένα νέο κεφάλαιο που θα βασίζεται στις δικές σου αποφάσεις.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το προηγούμενο κεφάλαιο της ζωής σου έχει τελειώσει αν δεν το θέλεις. Εσύ αποφασίζεις ποιους ανθρώπους θα κρατήσεις κοντά σου. Κάτι που  με οδηγεί στο επόμενο ζήτημα που θα χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσεις… Καινούριες παρέες.

Είναι φυσιολογικό ότι όταν πας σε ένα μέρος που συνυπάρχεις με άτομα που βρίσκονται  στην ίδια κατάσταση μ’ εσένα (είναι πρωτοετείς) να υπάρχει αμηχανία γιατί κανείς δεν ξέρει κανέναν. Βγες όμως από αυτή τη λογική και φαντάσου ότι όλοι γύρω σου, αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα μ’ εσένα…

Βρίσκονται έξω απ’ τα νερά τους και θέλουν παρέα. Μπορεί να μην είναι στο χαρακτήρα σου, μπορεί να σε ξενίζει αυτό, αλλά πρέπει να βρεις το θάρρος και να μιλήσεις. Σε ποιόν; Σε όποιον σε οδηγήσει η καρδιά σου εκείνη τη στιγμή. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξει μια γνωριμία. Μπορεί να είναι σε καλό μπορεί και όχι. Ένας τρόπος υπάρχει μόνο να το μάθεις. 

Και κάτι για επίλογο, θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή, που μου δόθηκε κι εμένα οδεύοντας στην πρώτη μου μέρα στη σχολή… «Μην βιάζεσαι να τα κάνεις όλα και μην ανησυχείς για όλα. Κάποια πράγματα απλά θα γίνουν από μόνα τους.»

Υπάρχει ένα ολόκληρο προσωπικό πίσω από τη σχολή σου, που ονομάζεται Γραμματεία. Εκεί θα βρεις άτομα που εργάζονται καθημερινά για σένα παρέχοντάς σου πληροφορίες που θα σου φανούν χρήσιμες για τις σπουδές σου.

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ως στόχο να σε ενημερώνουν και να σε πληροφορούν για οτιδήποτε αφορά τη σχολή σου. Οπότε μην τρομάζεις όταν σκέφτεσαι «τι θα γίνει με τη σχολή; Πώς θα ενημερωθώ όταν έρθει η ώρα;» γιατί αυτά πλέον γίνονται τόσο αυτόματα, που για τα πάντα θα λαμβάνεις e-mail.

Οπότε μην τρέμεις σκεπτόμενος το άγνωστο,  άνοιξε το μυαλό και τ’ αυτιά σου και κοίτα να το χαρείς. Μια φορά θα είσαι πρώτο έτος!