Γιατί να μη βοηθήσεις;

Ακολουθώντας τη ρουτίνα του ,το ζευγάρι κάθισε για φαγητό μετά τη δουλεία στο κλασσικό του στέκι. Ο ήλιος έκαιγε και η ζέστη ήταν ανυπόφορη.

Ενώ έτρωγαν, ένα παιδί ήρθε και ζήτησε μερικά χρήματα για να φάει.Συνηθισμένο φαινόμενο. Φυσικά το απαξίωσαν. Συνέχισαν τη συζήτηση τους σαν να μην είχαν ακούσει τίποτα. Όμως η γυναίκα γύρισε και το κοίταξε, είναι γλυκό παιδί σκέφτηκε αυθόρμητα. Παρατήρησε ότι κοιτούσε το νερό τους έντονα,και όμως δεν τους ζήτησε. Τους γύρισε την πλάτη και έφυγε.

Την επόμενη μέρα έγινε το ίδιο. Η γυναίκα το θυμόταν το παιδί και αυτή τη φορά το παρατήρησε πιο έντονα, φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένο. Και όμως, όταν ο άντρας αρνήθηκε να του δώσει τη βοήθεια του απλώς γύρισε την πλάτη και έφυγε λυπημένο. Και ας κοιτούσε πάλι το νερό και το φαγητό τους.
Η γυναίκα στεναχωρήθηκε όμως και πάλι δεν έκανε τίποτα,σε λίγο το είχε ξεχάσει κιόλας. Όμως όταν έφυγαν από το τραπέζι τους και προχώρησαν προς το αυτοκίνητο τους, είδαν ξανά αυτό το παιδί… Αυτή τη φορά, δεν τους ζήτησε καμία βοήθεια. Δεν μπορούσε, ήταν σωριασμένο στο έδαφος και δεν είχε τις αισθήσεις του…
Κάλεσαν αμέσως ασθενοφόρο και πήγαν μαζί του στο νοσοκομείο. Ήταν όμως αργά,το παιδί είχε πεθάνει. Είχε πολλές μέρες να φάει ή έστω να πιει λίγο νερό και δεν άντεξε ο οργανισμός του. Οι τύψεις κατέκλυσαν τη γυναίκα. Αν του είχε δώσει λίγη σημασία δε θα είχε συμβεί τίποτα… Το παιδάκι θα ζούσε. Ούρλιαξε από απόγνωση.

  Και τότε ξύπνησε. Ιδρωμένη και ανήσυχη κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Όνειρο ήταν σκέφτηκε και ανακουφίστηκε. Απλώς ένας εφιάλτης…

Εκείνο το μεσημέρι ακολουθώντας τη ρουτίνα του ,το ζευγάρι κάθισε για φαγητό, μετά τη δουλεία, στο κλασσικό του στέκι. Ο ήλιος έκαιγε και η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Ενώ έτρωγαν ,ένα παιδί ήρθε και ζήτησε μερικά χρήματα για να φάει. Η γυναίκα το κοίταξε και κόντεψε να πνιγεί από την έκπληξη. Ήταν εκείνο…
Πριν προλάβει ο άντρας της να το διώξει,του χαμογέλασε εγκάρδια.
<<Θέλεις λίγο νερό μήπως>> ;