Η Βενετία όπως την έζησα

Μην περιμένεις να βρεις πληροφορίες για τα αξιοθέατα και τα μέρη στα οποία επιβάλλεται να πας… Όχι, καμία σχέση. Το μόνο που θα βρεις παρακάτω είναι η περιγραφή ενός συννεφιασμένου απογεύματος στη Βενετία, μέσα απ’τα δικά μου μάτια φυσικά. Αν και προτείνεται ανεπιφύλακτα για ταξίδι του μέλιτος, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν θα μπορούσα να περάσω καλύτερα με τη συντροφιά που είχα : τη φιλενάδα μου!

Κατά τη γνώμη μου, δεν ενδείκνυται για ρομαντζάδα και μέλια. Πολυκοσμία, όχλος, πανικός και αμέτρητα μαγαζιά μόνο σε ρομαντικό μέρος δεν παραπέμπουν. Ξέρω, θα μου πεις για την περίφημη γόνδολα. Μα πώς να απολαύσεις την βαρκάδα σου με χιλιάδες μάτια καρφωμένα πάνω σου; Ορισμένοι μπορεί να σε φωτογραφίσουν κιόλας. Τι να τους πεις από κει που είσαι; Ας μη μιλήσουμε για τη διαδικασία του να κανονίσεις μια ιδιωτική βολτούλα με τη γόνδολα. Καλό θα ήταν να κάνεις κράτηση μέρες πριν, αλλιώς πληρώνεις επι τόπου τα μαλλιά της κεφαλής σου.

Η φίλη μου κι εγώ, δεν την τιμήσαμε τη γόνδολα, το ομολογώ. Ωστόσο τριγυρίσαμε όσο άντεχαν τα πόδια μας! Η πλατεία του Αγίου Μάρκου ήταν το σημείο αναφοράς μας. Κάθε φορά που χανόμασταν, επιστρέφαμε εκεί και πηγαίναμε από άλλο δρομάκι. Στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου δεν καταφέραμε να μπούμε. Με το που φτάσαμε θελήσαμε να περιπλανηθούμε στην πλωτή πόλη και θα πηγαίναμε αργότερα στην εκκλησία. Αργότερα, όμως εκκενώθηκε για κάποιο λόγο, τον οποίο δε μάθαμε ποτέ. Φοβηθήκαμε μήπως επρόκειτο για τρομοκρατική απειλή ή κάτι τέτοιο, μια και πήγαμε την περίοδο που υπήρξαν τέτοια κρούσματα στην Ευρώπη.

Ήμασταν αναστατωμένες, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα, οπότε απλά απομακρυνθήκαμε και συνεχίσαμε την εξερεύνηση.
Μπήκαμε σε κάθε λογής κατάστημα και λέγαμε ό,τι ασυναρτησίες ξέραμε στα ιταλικά στους καταστηματάρχες ( από Μόνικα Μπελούτσι μέχρι Gucci). Το αποκορύφωμα ήταν όταν αγγίξαμε επώνυμα προιόντα, μεγάλη ικανοποίηση! Μπήκαμε στον οίκο Gucci και χαιδεύαμε τις τσάντες. Δεν συζητάμε τις τιμές, στη Βενετία πληρώνεις και τον αέρα που αναπνέεις. Ελεύθερο wifi δεν υπάρχει, πρέπει αναγκαστικά να κάτσεις για φαγητό ή για έναν καφέ για να έχεις πρόσβαση.

Πέρα απ’τα πολυάριθμα μαγαζιά με σουβενίρ και μικροπράγματα, υπάρχει και η άλλη πλευρά της Βενετίας, την οποία επισκεφθήκαμε με ένα ιταλικό παγωτό στο χέρι! Εκεί ήταν εξαιρετικά πιο ήσυχα, σαν μια φυσιολογική πόλη στους καθημερινούς της ρυθμούς. Γύρω μας βλέπαμε σουπερ μάρκετ, μπακάλικα, καφετερειούλες, φαστφουντάδικα. Οι τοίχοι είχαν graffiti και πολύχρωμες ζωγραφιές.

Τα κουδούνια στα θυροτηλέφωνα των σπιτιών είναι πολύ ιδιαίτερα, δε θυμίζουν σε τίποτα τα γνωστά σε μας κουδούνια. Απορήσαμε πώς εξακολουθούν να υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι σ’αυτήν την πόλη με τόσους τουρίστες και βαβούρα. Έπειτα μπήκαμε σε μερικές καθολικές εκκλησίες, εντυπωσιακές και επιβλητικές! Επίσης, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να χαζέψουμε τα μαγαζάκια που έχουν κρύσταλλα μουράνο. Βενετία χωρίς μουράνο γίνεται; Εννοείται πως όχι.
Στους δρόμους ακούγονται όλες οι γλώσσες, βλέπεις άτομα όλων των εθνικοτήτων και απλά αποδέχεσαι αυτήν την τρέλα! Γι’ αυτό και θεωρώ ότι είναι το πλέον ακατάλληλο μέρος για ρομαντική απόδραση. Η Βενετία είναι μια καθαρά τουριστική πόλη, από την οποία ναι μεν γυρνάς με φουντωμένο μαλλί απ’την υγρασία, αλλά δεν την ξεχνάς ποτέ. Μένει χαραγμένη στο νου σου, ακριβώς επειδή συνδυάζει τη σύγχρονη εποχή με την κλασσική ιταλική φινέτσα.
Είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν η τελευταία φορά που επισκέφθηκα αυτή την πόλη. Ο δρόμος μου θα με ξαναβγάλει εκεί και αυτή τη φορά θα εξερευνήσω όλα όσα δεν πρόλαβα να δω σε ένα απόγευμα. Μα μέχρι τότε, είναι σειρά σου να τη γνωρίσεις!

Περιμένω εντυπώσεις!