Jiro Taniguchi: δύο έργα ενός σιωπηλά καταθλιπτικού δημιουργού

Το  καλοκαίρι έπεσαν στα χέρια μου αρκετά βιβλία μεταξύ των οποίων και δυο manga μέσω ενός συναδέλφου στην καλοκαιρινή μου δουλειά σε ένα γραφείο της Φρανκφούρτης. Τα δύο αυτά manga ήταν το «The Walking Man» και το «A Zoo in Winter» του Jiro Taniguchi, δύο πανέμορφες αλλά κάπως καταθλιπτικές ιστορίες εικονογραφημένες με μοναδικές αναπαραστάσεις και την ανάμνηση του Τόκιο του χθες και του σήμερα να αναδύεται σε κάθε τους σελίδα. Κάτι διαφορετικό που δεν είχα ξανασυναντήσει σε manga.

Λίγα λόγια για τις δύο ιστορίες…

«Α Zoo in Winter»

Ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ο Hamaguchi ένα 18χρονο παιδί παγιδευμένος ανάμεσα στο όνειρό του να γίνει επαγγελματίας γραφίστας. Πολύ απρόσμενα όμως καταλήγει στο Τόκιο, αφού παραιτείται από τη δουλειά του και το ίδιο απρόσμενα πιάνει δουλειά ως βοηθός ενός πολύ διάσημου δημιουργού manga, χάρη στη βοήθεια ενός φίλου του.

Αν και η νέα του θέση απαιτεί πολύ από το χρόνο του, αυτός νιώθει ότι έχει βρει αυτό που πάντα αναζητούσε.

Αρχίζει να δουλεύει και στο δικό του manga στο λίγο χρόνο που έχει με τη βοήθεια μίας κοπέλας με ευαίσθητη υγεία.

Με τις ενθαρρύνσεις και τις συνεισφορές της, βρίσκει την έμπνευση και το κουράγιο που αναζητούσε  να ολοκληρώσει το manga του και να το υποβάλει σε εκδοτική εταιρεία. Ωστόσο, η επιδείνωση της κατάστασης της υγείας της τον εμποδίζει να δείξει τα αισθήματα του για αυτήν.

Μία ιστορία γεμάτη με ρεαλισμό που καθρεπτίζει τις ελπίδες κάθε νέου να ξεκινήσει κάτι καινούργιο και να τολμήσει να χαράξει το δικό του μονοπάτι στη ζωή ψάχνοντας να βρει αυτό που πραγματικά τον κάνει ευτυχισμένο.

«The Walking Man»

Διαβάζοντας από  το οπισθόφυλλο: « Ποιος έχει το χρόνο σήμερα να σκαρφαλώσει ένα δέντρο με γυμνά τα  πόδια; Να παίξει στις λακκούβες μετά την βροχή; Να επιστρέψει ένα κοχύλι πίσω στη θάλασσα;

Ο άνθρωπος που περπατά ακολουθεί τα βήματα ενός επιχειρηματία στην μοντέρνα και αστική Ιαπωνία σε ένα περίπατό του- συχνά σιωπηλός και μοναχικός-με τα ζωηρά του όνειρα που σταματούν το χρόνο.

Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει ένα αντίτυπο που σε στιγμές άγχους θα διαβάζει μερικά κεφάλαια, μεταφέροντας τον σε έναν κόσμο που κάθε άνθρωπος αναζητά, αλλά μόνο λίγοι τολμούν να εξερευνήσουν.»

Μία σειρά από σκέψεις για το καθετί που θα μπορούσε να απασχολήσει έναν άνθρωπο που έχει κουραστεί από την ρουτίνα και θέλει να ξεφύγει, να δοκιμάσει νέα πράγματα που θα τον ενώσουν κι πάλι με την φύση, θα αδειάσουν το μυαλό του από περιττές σκοτούρες και θα το γεμίσει με κάτι δημιουργικό και ανθρώπινο…

Οι δύο αυτές ιστορίες ξεφεύγουν από αυτό που όλοι μας έχουν συνδυάσει με τον όρο manga. Διαβάζοντας τες έχεις την εντύπωση πως διαβάζεις τις σκέψεις του ίδιου του Taniguchi όταν αυτός κάνει έναν περίπατο και τρέχει στο γραφείο του εδώ και εκεί για να παραδώσει το επόμενο τεύχος που ετοιμάζει στην ώρα του.

Είναι κάτι ήρεμο που θα σε κάνει να σκεφτείς και εσύ διάφορα για το πως πρέπει και θα έπρεπε να αντιμετωπίσεις την ζωή σου και να ανταπεξέλθεις στους άστατους και κουραστικούς ρυθμούς της.

Αξίζουν κάτι πέρα από ένα απλό ξεφύλλισμα και κάτι παραπέρα από μία απλή ανάγνωση!