Και αν αύριο ήταν η τελευταία σου μέρα;

Τι θα γινόταν ανήξερες ότι αύριο ήταν η τελευταία σου μέρα; Ακούγεται στενάχωρο ε; Ίσως η πρώτη σκέψη που έκανες να είναι ότι θα πανικοβαλλόσουν; Θα έκλαιγες; Θα στεναχωριόσουν; Όμως τι θα γινόταν, αν έκανες αυτή τη σκέψη κάθε πρωί που ξυπνούσες; Θα σου προκαλούσε την ίδια στεναχώρια ή αντιθέτως, θα σε βοηθούσε να βελτιώσεις τη ζωή σου; Ακούγεται περίεργο; Και όμως δεν είναι…

Σίγουρα θα έδινες μεγαλύτερη σημασία σε πράγματα της καθημερινότητας σου που είναι τόσο δεδομένα για εσένα ,έτσι ώστε σου περνάνε απαρατήρητα. Θα κοιτούσες με ανανεωμένο ενδιαφέρον τον ήλιο και τη θάλασσα το πρωί, το φεγγάρι το βράδυ. Σαν να τα έβλεπες για τελευταία φορά. Θα σου φαινόταν παράδεισος ο πρωινός καφές, και δε θα είχες τόσο άγχος για τη δουλειά σου ή τη σχολή σου. Θα καταλάβαινες πόσο πραγματικά ασήμαντα είναι όλα αυτά. Θα απολάμβανες την κάθε στιγμή. Μα για στάσου…Αυτός δεν είναι ο σκοπός της ζωής;Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή της;

ase-ti-zwi-pou-kanis

Θα καταλάβαινες πραγματικά ότι εμείς οι άνθρωποι ,το έξυπνο αυτό είδος που έχει ανακαλύψει τόσα και τόσα πράγματα,αναλωνόμαστε καθημερινά σε ανούσια πράγματα που το μόνο που κάνουν είναι να χαλάνε την ευτυχία μας. Είναι στα αλήθεια αυτό δείγμα εξυπνάδας;

Θα έδινες και μεγαλύτερη σημασία στους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Θα άφηνες ελεύθερο κάθε συναίσθημα που με κόπο καταπίεζες μέσα σου τόσο καιρό. Θα έβλεπες πια καθαρά ότι δε θα ζεις για πάντα, ότι όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να του το λες και να του το δείχνεις κάθε στιγμή που περνάει. Ακούς; Ούτε στιγμή να μην αφήνεις ανεκμετάλλευτη. Γιατί είχες μόνο 24 ώρες τότε κάθε στιγμή θα ήταν πολύτιμη,σωστά;

Αν έκανες αυτή τη σκέψη θα έδιωχνες και τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου. Λογικό δεν είναι; Θα ήθελες την τελευταία σου μέρα να την σπαταλήσεις με κάποιον άνθρωπο που σου προκαλεί αρνητισμό; Ή που θέλει το κακό σου αλλά εσύ παρόλα αυτά τον αφήνεις να υπάρχει μέσα στην καθημερινότητα σου; Όχι φυσικά, η τελευταία μέρα είναι άλλο. Αν ήταν η τελευταία μέρα σου, θα ήθελες να είναι γεμάτη με ευτυχισμένες στιγμές. Και γιατί λοιπόν,να μην είναι κάθε μέρα σου σαν την τελευταία;

Αν ήταν η τελευταία σου μέρα,θα προσπαθούσες μέσα σε 24 ώρες να πραγματοποιήσεις όσες επιθυμίες είχες και τις έκρυβες μέσα σου με τη δικαιολογία ότι θα γίνουν κάποια άλλη στιγμή, ότι τώρα δεν έχεις χρόνο. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες τέτοιες μέσα σου. Μα αν αύριο είναι η τελευταία σου μέρα; Γιατί να μην αρχίσεις τις πραγματοποιείς από τώρα;

Αποτέλεσμα εικόνας για ζωη

Είναι η ζωή τόσο απλή και εμείς από μόνοι μας έχουμε φτιάξει ένα λαβύρινθο τόσο περίπλοκο ,που έχουμε χαθεί και εμείς οι ίδιοι μέσα του. Ποιοι; Εμείς,οι “έξυπνοι” δημιουργοί του. Από μικροί μεγαλώνουμε με νόμους,με κανόνες, μεγαλώνουμε και μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος,μα δε μας νοιάζει πια να είμαστε ευτυχισμένοι. Μεγαλώνουμε για να επιβιώσουμε και όχι για να ζήσουμε. Πάντα πιστεύουμε ότι θα αρχίσουμε να ζούμε από αύριο.

Όμως για δες,το αύριο ήρθε τώρα.

Μήπως λοιπόν, είναι πια καιρός να αρχίσεις να ζεις και όχι απλώς να επιβιώνεις;