Με πλήγωσες φίλη μου…

Σίγουρα σε κάποια στιγμή της ζωής σου, σου έχει συμβεί να αφιερωθείς σε ένα φίλο, να ξεγυμνώσεις τη ψυχή σου, να αφεθείς και στο τέλος να πληγωθείς. Δεν παίζουν ρόλο τα χρόνια που γνωρίζεις έναν άνθρωπο, αλλά είναι η ουσία που μετράει και η έλξη εμπιστοσύνης που θα νιώσεις.

Είναι δίπλα σου στα δύσκολα, στις χαρές, σε στηρίζει με κάθε τρόπο και εκδηλώνει τα συναισθήματα του για σένα. Το ίδιο και εσύ. Τι γίνεται όμως όταν αρχίζει να απομακρύνεται από τη ζωή σου χωρίς καν να σου πει το λόγο;

Είναι άλλο να μαλώσεις και να γνωρίζεις την αιτία που η φιλία σας δεν άντεξε και άλλο να αναρωτιέσαι εάν εσύ έχεις φταίξει σε κάτι. Όταν σε μαχαιρώσει πισώπλατα και σε προδώσει είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Βάζεις εσύ το τέλος. Κλείνεις την πόρτα και προχωράς. Θα το ξεπεράσεις .

Όταν όμως πιστεύεις ότι είναι ιδανικά όλα, θέλεις αυτόν τον άνθρωπο στο πλευρό σου και ξαφνικά σε αποφεύγει χωρίς να έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο που να ταράξει τη σχέση σας, εκεί πονάς.

Γεμίζεις με ερωτηματικά. Παίρνεις τηλέφωνο, δεν απαντά. Στέλνεις μηνύματα, δεν απαντά. Τι έγινε; Αναρωτιέσαι το γιατί. Δεν παίρνεις καμία απάντηση. Ποτέ. Την ψάχνεις. Την συναντάς. Είναι τυπική, κοφτά τα λόγια. Δεν λέει τίποτα. Δεν καταλαβαίνεις το γιατί. Περνάει ο καιρός. Εσύ προσπαθείς ακόμα χωρίς καμία ανταπόκριση.

Τα χρόνια περνάνε χωρίς κανένα της σημάδι. Τη σκέφτεσαι ακόμα. Την αγαπάς.  Έχεις πονέσει τόσο πολύ που η καρδιά σου έχει γίνει χίλια κομμάτια. Στηρίχτηκες στη φιλία της, την εμπιστεύτηκες, την είχες φανταστεί μέσα στη ζωή σου. Έπρεπε να το είχες καταλάβει…

Ξαφνικά ένα πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και είναι εκείνη. Σου εκφράζει την ανησυχία της για σένα. Είναι σοβαρή. Σου ζητά συγνώμη εάν σου προκάλεσε αναστάτωση. Αλήθεια;

Θέλει να βρεθείτε. Εσύ; Τίποτα όμως δεν θα ΄ναι όπως πριν…