Μυαλό: Υπηρέτης ή Αφεντικό;

Το μυαλό μας είναι μια μήτρα που γεννά ασταμάτητα σκέψεις για το καθετί. Σκέψεις δυσάρεστες, ευχάριστες, προβληματισμοί, διλήμματα, θέματα σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά. Είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί αυτόματα και το ερώτημα είναι αν είναι υπηρέτης μας ή αφεντικό.

Όσα ζούμε καταγράφονται. Καταγράφονται στην καρδιά μας, στην ψυχή μας και στο μυαλό μας. Οι διεργασίες που πραγματοποιούνται στο μυαλό ωστόσο είναι πολύ διαφορετικές από τις υπόλοιπες.

Αυτό επειδή εκεί βασιλεύει η λογική, επικρατεί -ή τουλάχιστον θα έπρεπε-η αντικειμενικότητα και το συναίσθημα δεν έχει θέση ή λόγο. Όσα βιώνουμε γίνονται αναμνήσεις,προβλήματα και θέματα που απαιτούν αποφάσεις πολλές φορές και αυτό δεν είναι διαχειρίσιμο πάντα.

Το μυαλό μας μοιάζει να’ναι αυτόνομος οργανισμός και είναι ανελέητο αφού το οδηγεί η λογική. Δημιουργεί σκέψεις μόνιμα και μάλιστα τις αναλύει από κάθε πλευρά υπαρκτή ή μη. Μας βάζει σε διαδικασίες να αμφιβάλλουμε, να υποπτευόμαστε, να ψάχνουμε, να μετανιώνουμε, να αμφιταλαντευόμαστε και να αλλάζουμε γνώμη καμιά φορά. Όλα αυτά είναι βασανιστικά όπως καταλαβαίνουμε.

Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τουλάχιστον όλες αυτές τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στο μυαλό μας. Δεν είναι πάντα απλή υπόθεση διότι εξαρτάται κι από άλλους παράγοντες με κυριότερο την ψυχολογική μας κατάσταση.

Ωστόσο το μυαλό μας θα πρέπει να είναι δικός μας υπηρέτης κι όχι το αφεντικό μας. Τυγχάνει να είμαστε ανήμποροι να επιβάλλουμε αυτήν την τάξη καμιά φορά με αποτέλεσμα να συμβαίνει το αντίθετο με ό,τι κιόλας συνεπάγεται αυτό.

Επιδρά βεβαίως στη διάθεσή μας κι όχι μόνο σε αυτήν. Η ψυχολογία μας είναι πλέον έρμαιό του και οι συνέπειες υπαρκτές. Η συμπεριφορά μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλάζει μα και η αποδοτικότητά μας είτε σε επάγγελμα είτε στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Υποφέρουμε και η αίσθηση πως είμαστε αβοήθητοι μας προκαλεί παραπάνω στρες.

Για αρχή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε γίνει έρμαια των σκέψεών μας ώστε να αρχίσουμε δουλειά με τον εαυτό μας για το καλό της ψυχικής μας υγείας. Όσο είναι δυνατό, να αντισταθμίζουμε την κατάσταση αντικαθιστώντας τις άσχημες σκέψεις με πιο θετικές.

Δραστηριότητες που μας χαλαρώνουν και απασχολούν το μυαλό θα ήταν επίσης χρήσιμη διαφυγή. Να αποφύγουμε όποιο περιβάλλον μας δημιουργεί θέμα ή όποιον άνθρωπο μας φορτίζει αρνητικά.

Ορίζουμε προτεραιότητες ώστε να ξέρουμε ακριβώς με τι αξίζει να απασχολείται το μυαλό μας κάθε φορά.

Συναντώντας αγαπημένα πρόσωπα παίζει ρόλο στην καλά ψυχολογία και ειδικά σε άτομα θετικά και αισιόδοξα ώστε να μας μεταδίδουν όλα αυτά. Εννοείται δεν πρέπει να μιλάμε για ό,τι μας προβληματίζει συνέχεια.

Τέλος, μια πραγματική αξιολόγηση κάθε σκέψης που μας βασανίζει θα ήταν μια διαδικασία που θα μας έκανε να κατανοήσουμε αντικειμενικά πόσο αξίζει να της επιτρέπουμε την όποια ζημιά μας κάνει.
Κάπως έτσι θα αποκαταστήσουμε την τάξη έχοντας το μυαλό μας ως υπηρέτη κι όχι αφεντικό. Τίποτα σαφέστατα δεν είναι εύκολο μα και τίποτα αδύνατο.