Πάντα είναι ώρα για τσάι
Η Αλίκη ήταν ένα κορίτσι, που δεν ήταν πριγκίπισσα, και ο μόνος πρίγκιπας που μπορούσε να τη σώσει ήταν ο εαυτός της. Πήγε στη Χώρα των Θαυμάτων κι εκεί έπρεπε να βρει τρόπο για να επιβιώσει.
Ο δημιουργός της ήταν ο Λιούης Κάρολ ή ολοκληρωμένα Τσαρλς Λούντγουιτζ Ντότζσον. Γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1832 και πέθανε στις 14 Ιανουαρίου του 1898. Ήταν κληρικός, φωτογράφος και μαθηματικός, αλλά στη πορεία αποδείχθηκε ότι ήταν καλός και στη συγγραφή.
Μια μέρα, στις 4 Ιουλίου του 1862, πήρε το καράβι από την Οξφόρδη για να πάει μια μικρή εκδρομή σε μια κοντινή επαρχία. Στην εκδρομή του συνοδευόταν από τον Ρόμπινσον Ντάκγουοθ και τις 3 μικρές κόρες του φίλου του και πρύτανη του κολεγίου του, Χένρυ Λίντελ· την Έντιθ (8 ετών), την Άλις (10 ετών) και την Λορίνα (13 ετών). Εκεί για να ψυχαγωγήσει τις μικρές δεσποινίδες ξεκίνησε να λέει μια ιστορία με ένα κορίτσι που η περιέργειά του την έριξε σε έναν κόσμο γεμάτο από τρελά πλάσματα και το καθένα τους είχε τη δικιά του ιδιαιτερότητα.
Έναν κόσμο όπου η κάθε φανταστική, σχεδόν ψυχεδελική, πτυχή του θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ καλό παράδειγμα για τη πορεία και τις επιλογές ενός ανθρώπου. Μια ιστορία που διδάσκει πως αν δεν ξέρεις πιο δρόμο θέλεις να διαλέξεις τότε δεν έχει σημασία που θέλεις να πας. Ότι σε όλους τους κόσμους είμαστε όλοι τρελοί… εγώ είμαι τρελός, εσύ είσαι τρελός, αλλά πάντα θα είναι ώρα για τσάι.
Στην Άλις Λίντελ άρεσε πάρα πολύ η ιστορία, που ο Κάρολ είχε φτιάξει μέσα σε μόλις λίγα λεπτά, κι έτσι τον πίεζε να την καταγράψει για εκείνη. Ο Λιούης δεν είχε άλλη επιλογή και τη μετέφερε στο χαρτί. Η Αλίκη λαμβάνει τον πρώτο της τίτλο ως “Η Αλίκη σε Περιπέτειες Κάτω από το Έδαφος”. Αρχικά δεν το πήγαινε για δημοσίευση, αλλά είχε μια αφιέρωση που ήταν για «Δώρο Χριστουγέννων προς ένα αγαπητό παιδί, στην ανάμνηση μιας καλοκαιρινής μέρας».
Στο χειρόγραφο έκανε κι άλλες επεξεργασίες και το τελικό το παρουσίασε το Νοέμβρη του 1863 στην Άλις. Το έργο το διάβασε και ο λογοτέχνης Χένρυ Κίνγκσλεϊ ο οποίος παρότρυνε τη μητέρα της Άλις να τον πείσει να το εκδώσει. Μετά από αυτούς τους δισταγμούς και τις αμφιβολίες, το βιβλίο εκδόθηκε από τον οίκο MacMillan & Co τον Ιούλιο του 1865, με τελικό τίτλο “Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων”. Μέρος της επιτυχίας του είχε και η εικονογράφησή του που την ανέλαβε ο Τζον Τένιελ που δούλευε και στο περιοδικό Punch.
Η Άλις Λίντελ ήταν η μικρή μούσα του Τσαρλς Λούντγουιτζ Ντότζσον και έκανε φωτογραφίσεις μαζί της από πιο μικρή ηλικία.
Το 1871 κυκλοφόρησε η συνέχεια του βιβλίου “Η Αλίκη μέσα από τον Καθρέφτη”.
Πολλοί έχουν συνδυάσει το παραμύθι με την καταπιεσμένη παιδική ηλικία της Βικτωριανής εποχής και της Αγγλοσαξονικής ιδεολογίας. Όντως, η νοοτροπία της εποχής ήταν ασφυκτική, αλλά δεν ξέρω αν οι συσχετίσεις ισχύουν πραγματικά. Και με άλλα λόγια “Αν είχα έναν κόσμο δικό μου όλα θα ήταν ανοησίες”.
