Πρωτάθλημα στο κέρατο: άνδρες ή γυναίκες;

Αποδεδειγμένα και βάση ερευνών, κανείς πια δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει, ότι οι άνδρες είναι αυτοί που έχουν τα πρωτεία την απιστία. Αυτό όμως που ακούγοντας το κανείς μένει έκπληκτος, είναι ότι η διαφορά με την οποία οι άνδρες κερδίζουν την πρωτιά, δεν είναι και τόσο μεγάλη.

Το 74% των γυναικών έναντι του 82% των ανδρών δεν έχει και τόσο μεγάλη απόσταση. Κι επιπλέον, αυτή η απόσταση δεν αρκεί για να μην παρατηρήσουμε τα υψηλά ποσοστά και στα δύο φύλα. Από την άλλη πλευρά πάλι, σκεπτόμενοι τα ποσοστά θα βασανίσουμε το μυαλό μας και θα ρωτήσουμε <<γιατί;>>. Τι είναι αυτό που μας ωθεί όλους σχεδόν στην απιστία; Και θα σας πω ότι λόγοι υπάρχουν πολλοί, τους οποίους καμία όρεξη δεν έχω ν’ αναλύσω. Έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία του καθενός, τις συνθήκες, τις καταστάσεις…

Αυτό που με απασχολεί πολύ περισσότερο είναι να δώσω το <<βραβείο>> σ΄ένα από τα δύο φύλα. Κι επειδή δεν μετράει μόνο η ποσότητα αλλά και η ποιότητα, πρέπει ν΄ αναρωτηθούμε ποιανού το κέρατο είναι αυτό που πονάει περισσότερο τελικά.

Πηγαίνοντας στην ανδρική όχθη, κανείς δεν θα βρεθεί φίλος ή συγγενείς να σου πει, ότι δεν έχει κερατώσει έστω και μια φορά στη ζωή του. Ακόμα κι αν δεν το έχει κάνει, είναι πολύ πιθανόν να σου πει, ότι το κανε, γιατί πολλοί άνδρες κρίνουν τον ανδρισμό τους απ΄ αυτό ακριβώς το σημείο. Κατ΄ εμέ δεν είναι θέμα ανδρισμού, θέμα ορίων είναι. Στη σεξουαλική ζωή ένας άνδρας δύσκολα θα καταπιεστεί. Πρώτον, γιατί είναι ό,τι πιο βάρβαρο γι’ αυτόν και δεύτερον, γιατί δεν υπάρχει λόγος να συγκρατήσει τον εαυτό του, εφόσον η κοινωνία δεν τον κρίνει και τόσο σκληρά γι’ αυτό. Επομένως, τ΄ αρσενικά κερατώνουν και χωρίς συγκεκριμένο λόγο, κερατώνουν σε μια στιγμή αδυναμίας, σε μια στιγμή βλακείας, σε μια στιγμή που ο εγκέφαλος τους απλά σταμάτησε να λειτουργεί. Και δεν μας πονάει τόσο πολύ αυτό. Όσο να πεις, το χουμε συνηθίσει ή το χουμε φυλαγμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Και ειλικρινά, αν βρεθεί κάποια, η οποία είναι σίγουρη -απόλυτα σίγουρη- ότι δεν την έχουν κερατώσει ποτέ, θα ήθελα να της μιλήσω, μέχρι και να τη γνωρίσω προσωπικά.

Περνώντας στη γυναικεία όχθη, τα περιθώρια στενεύουν. Εδώ μιλάμε για το <<κακό>> κέρατο, το εκδικητικό, το μεθοδευμένο. Ένα καλά οργανωμένο έγκλημα. Η γυναίκα που θα κάνει τάρανδο τον καλό της δεν θα το κάνει τυχαία. Μετά από σκέψη και διαλογισμό είναι πλήρως αποφασισμένη να το κάνει και τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει. Αυτού του είδους το κέρατο σας πονάει πολύ. Είναι που μας έχετε για το αδύναμο φύλο; Είναι που με τίποτα δεν το περιμένετε; Όποιο και να ναι, σίγουρα μας έχετε υποτιμήσει. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν το λέω με καμία υπερηφάνεια και καμία τιμή. Απλά, έτσι όπως παραδέχομαι τα καλά μας, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να παραδέχομαι και τα στραβά μας. Το αν εμάς μας συμφέρουν βέβαια αυτά τα στραβά είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως την πονηριά -για να το θέσω κομψά- την έχουμε στη φύση μας.

Τώρα για τα υπόλοιπα, ό,τι και να πω είναι περιττό. Το γιατί ο Θεός έδωσε στους άνδρες την <<ποσότητα>> και στις γυναίκες την <<ποιότητα>> στο θέμα της απιστίας ανάγεται σε θέμα ισορροπίας. Αν αναλυθεί περαιτέρω ανάγεται ακόμα και σε θεολογικό-υπαρξιακό ζήτημα. Για άλλους το κέρατο δικαιολογείται και είναι σχεδόν αδιάφορο, για άλλους πάλι είναι πολύ σημαντικό και ζωτικής σημασίας σε μια σχέση. Τελικά, όλα, όπως και να το κάνουμε, είναι θέμα οπτικής γωνίας.