Ρώσικη Ρουλέτα

Πόσο διατεθειμένος είσαι να ρισκάρεις; Είσαι αρκετά καλός για να κερδίσεις; Έχει τελικά καμία σημασία η νίκη, ή μήπως τελικά είτε κερδίσεις είτε χάσεις, πάλι κάτι χάνεις; Τον χρόνο σου, σίγουρα. Την ηρεμία σου, την ψυχική σου υπόσταση την ίδια.

Ας μην κρυβόμαστε. Όλοι αλλάζουμε. Ο άνθρωπος το έχει στη φύση του να αλλάζει και να προσαρμόζεται διαρκώς σε αυτά που βλέπει. Κάθε ερέθισμα αποτελεί μια καινούρια πληροφορία και κάθε καινούρια πληροφορία απαιτεί επαναπροσδιορισμό της πραγματικότητας. Τι χάνεις όμως στη διάρκεια αυτής της προσαρμογής; Μήπως τελικά όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι, που ρισκάρεις να χάσεις όλα αυτά που ήξερες, προσπαθώντας να γνωρίσεις νέους ορίζοντες;

Επανατοποθετώ το παραπάνω ερώτημα, στα πλαίσια της αγάπης. Και ξαναρωτώ. Μήπως και ο έρωτας δεν είναι ένα παιχνίδι προσαρμογής; Γνωρίζεις έναν άνθρωπο και αυτόματα δημιουργείς μια εικόνα στο μυαλό σου για το πώς είναι και πώς φέρεται πριν ακόμη τον μάθεις. Όσο προχωρά η γνωριμία, η εικόνα αυτή αλλάζει, ώσπου φτάνεις σε ένα σημείο που μπορεί να έχει αλλάξει εντελώς σχετικά με την αρχική που είχες στο μυαλό σου.

Πώς όμως ξέρεις που να στοιχηματίσεις; Πώς μπορείς να ξέρεις ότι το άτομο που γνώρισες δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάζεσαι; Δεν υπάρχει απάντηση, ούτε τρόπος. Γι’ αυτό οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τη ρώσικη ρουλέτα.

Η γνωριμία με κάποιον δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα άκρως επικίνδυνο και θανατηφόρο επιχείρημα. Στοιχηματίζεις, κάνεις τους υπολογισμούς σου και αν κερδίσεις, έχει καλώς.

Αν όμως χάσεις;

Τι συμβαίνει αν χάσεις στη ρώσικη ρουλέτα; Κυριολεκτικά, πεθαίνεις.

Σε μια μεταφορά σε πιο ψυχολογικό επίπεδο, χάνεις τα πάντα. Όχι μόνο τον τρόπο που έβλεπες τον κόσμο γύρω από τον άνθρωπο, που θεωρούσες άνθρωπό σου. Χάνεις τον εαυτό σου ακόμα. Μένεις ρακένδυτος ψυχικά και αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν δεν είχες παίξει ποτέ. Ή ακόμα τι θα γινόταν αν είχες ποντάρει σε άλλο άτομο… και πάνω που κάνεις αυτή τη σκέψη, ετοιμάζεσαι και αψηφώντας όλες τις φωνές που σου λένε «μη», ξαναδοκιμάσεις την τύχη σου.