Οι εραστές της θλίψης

Απλώνει το χέρι να κλείσει το ξυπνητήρι, γυρνάει, σε φιλάει βιαστικά και σηκώνεται. Τον παρακαλάς να μείνει λίγο ακόμα αλλά… ξέρεις, no time. Σηκώνεσαι κι εσύ, ήδη απογοητευμένη από την σκληρή αλήθεια της Δευτέρας. Πρέπει να βιαστείς, κι είναι τόσα πράγματα που πρέπει να προλάβεις, τυποποιημένες.. υποχρεώσεις. Πλύσιμο, ντύσιμο, χτένισμα, βάψιμο. Α ναι, πρέπει και κάτι να […]