Το μαγικό κουμπί

Υπάρχει κάτι σαν μαγικό κουμπί στους περισσότερους ανθρώπους τουλάχιστον. Μοιάζει να έχει δική του βούληση αυτό το κουμπί και να μπαίνει σε λειτουργία δίχως τη δική μας έγκριση. Έχει δυο λειτουργίες: θετική κι αρνητική. Μιλάμε για το κουμπί που καθορίζει ποιος μένει ή φεύγει από τη ζωή μας.

Αυτό το κουμπί δεν έχει πάντα δίκιο διότι δεν υπόκειται σε νόμους της λογικής. Το ποιος άνθρωπος θα μας έλξει και θα τον θελήσουμε στη ζωή μας,δεν έχει να κάνει με καμία λογική εξήγηση. Με τη λογική μας ούτε η εξωτερική εμφάνιση ίσως μας αρέσει και ειδικότερα ο χαρακτήρας κάποιου ή το φέρσιμό του. Ή απλά να απέχει από τα στάνταρντ που έχουμε.     Ωστόσο, πάραυτα, κάτι μας τραβά κοντά του και κάποια συναισθήματα ξυπνούν. Το πότε επίσης θα λάβουμε ειδοποίηση από αυτό το κουμπάκι ώστε να απομακρυνθούμε εμείς ή να απομακρύνουμε ένα άτομο από τη ζωή μας για το καλό μας, δεν εξηγείται με τη λογική. Ίσως θα έπρεπε να το έχουμε κάνει νωρίτερα μα είναι επώδυνο.

Όταν όμως έχει ενεργοποιηθεί αυτό το κουμπί, το κάνουμε δίχως να πονάμε τουλάχιστο στο βαθμό της άλλης περίπτωσης και χωρίς αμφιταλάντευση ή τύψεις ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα που θα υπήρχε.

Αυτό το κουμπί δεν είναι παρά ένας μηχανισμός που ενεργοποιείται για να μας αποδείξει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν γίνονται βάση ελέγχου ή κανόνων όσα κριτήρια κι αν έχουμε θέσει εμείς σε αυτά που ζητάμε ή σε αυτά που δεν ανεχόμαστε.  

Μας αποδεικνύει ότι η χημεία που θα φέρει ανθρώπους κοντά δεν έχει να κάνει με εμφάνιση, με μόρφωση, με καταγωγή, με συνήθειες ή με πεποιθήσεις κάποιου μήτε καν με χαρακτήρα αφού στην αρχή δεν μπορείς να τον ξέρεις αφενός κι αφετέρου δεν βλέπουμε τα στραβά του άλλου αν υποθέσουμε ότι μας τα δείχνει κιόλας, στην αρχή.

Κι όταν αρχίζουμε και τα βλέπουμε,και μας ενοχλούν και απομακρυνόμαστε κάπως, πάλι δεν είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υπάρξουμε χωρίς αυτόν τον άνθρωπο αφού ακόμη έχουμε και τα καλά αισθήματα για αυτόν αλλά και ανασφάλεια ή συνήθεια μας κρατούν εγκλωβισμένους. Δίνουμε ευκαιρίες μπας και αλλάξει και παλεύουμε…ακόμη και τα απάλευτα.

Τότε ως δια μαγείας, κάποια στιγμή που προφανώς ο εαυτός μας δεν αντέχει άλλο και θέλει να μας προστατέψει συνάμα, ενεργοποιεί το..κουμπί και απελευθερώνεσαι.

Μην προσπαθήσεις να κουμαντάρεις το..κουμπί για καμιά από τις δυο λειτουργίες του. Δεν θα τα καταφέρεις. Περίμενε και δε θα σε απογοητεύσει. Θα πατηθεί μόνο του όταν έρθει η ώρα.