Τo μοντέλο του μαμάκια

Μαμάκιας! Μια λέξη που προκαλεί κατευθείαν ανατριχίλα και δυσανεξία.

Μια λέξη… δεκάδες επακόλουθα και σαφώς κανένα από αυτά ευχάριστο. Δεν υπάρχει θαρρώ γυναίκα που κάποια στιγμή στη ζωή της δεν συνάντησε έναν τύπο- τουλάχιστο- σε αυτήν την κατηγορία. Προφανώς είναι τόσοι όσοι και τα μανιτάρια που ξεφυτρώνουν στη φύση.

Ο άντρας μαμάκιας λοιπόν,είναι αυτός ο τύπος που αρνείται να μεγαλώσει και κυρίως να ωριμάσει.Δεν έχει κόψει ποτέ τον ομφάλιο λώρο με τη μητέρα του.Την έχει ανάγκη σε όλα και για όλα και έχει μια εξάρτηση και μια παθολογική αδυναμία η οποία ισχύει και αντίστροφα.Εδώ ακριβώς πρέπει να εστιάσουμε. Η ευθύνη κατά το μεγαλύτερο ποσοστό είναι της μητέρας η οποία δεν έχει μια φυσιολογική σχέση ή άποψη περί αυτής της σχέσης για το παιδί της.Το μεγαλώνει με κτητική συμπεριφορά.Το γαλουχεί έτσι ώστε να διασφαλίσει ακριβώς αυτό που γίνεται όταν αυτό μεγαλώσει:να μην αποκοπεί από την ανάγκη της και να μη βγει από τις φτερούγες της!

Αυτή η στάση δεν έχει να κάνει με την αγάπη. Αλίμονο!Όλες οι μητέρες λατρεύουν τα παιδιά τους.Αυτή η στάση έχει να κάνει με ψυχογενής παράγοντες.Η μητέρα κρεμιέται στο γιο φτιάχνοντας οιδιπόδειο σύμπλεγμα επειδή προφανώς η ίδια δεν είναι ευτυχισμένη ή ολοκληρωμένη ως γυναίκα. Δεν περνά καλά ή δεν έχει λάβει όσα επιθύμησε από τον όποιο σύζυγο και χρησιμοποιεί το παιδί της είτε ως άλλοθι να μην διεκδικήσει το ρόλο της γυναίκας πια και να είναι μόνο μάνα,είτε ακόμη χειρότερα…βλέπει το γιο ως υποκατάστατο του άντρα της.Όταν αυτός άντρας αρχίζει να κάνει σχέσεις,η μητέρα ενδεχομένως ζηλεύει ή νιώθει πως τον χάνει ή παραγκωνίζεται.

Ο δε άντρας ορμέμφυτα πλέον και δίχως να νιώθει ότι κάνει κάτι κακό,συνεχίζει να αφήνει τη μητέρα του στο τιμόνι της ζωής του και επιπρόσθετα να μην αλλάζει καν τις συνήθειές του οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες με κείνη.

Τα σημάδια φαίνονται από νωρίς αν κάνεις σχέση με έναν τέτοιο τύπο και επίσης όποια πιστέψει ότι αυτό έχει γιατρειά ή η ίδια θα βγει νικήτρια από αυτήν την μάχη…πλανάται πλάνην οικτράν.

Εύλογο είναι να μην μπορεί καμιά γυναίκα να ζήσει έτσι και να ανεχτεί αυτήν την αρρώστια.Να έχει τρεις ανθρώπους αυτή η σχέση ή να ξέρει ότι αποφασίζει άλλος για τη ζωή της.Οι ρόλοι είναι διαφορετικοί και πρέπει να΄ναι διαχωρισμένοι. Το να έχει να ανταγωνιστεί τη μητέρα του συντρόφου της ακόμη και για την προσοχή του,σαφώς την προσβάλλει και την κουράζει. Πέφτει ο σύντροφος στα μάτια της από το βάθρο του αρσενικού και αυτό είναι αντιερωτικό τουλάχιστο.Μονόδρομος λοιπόν..απομακρυνθείτε με ελαφρά και αφήστε μαμά και γιο να χαρούν την ευτυχία τους.