Υποκατάστατο ανθρώπινο

Κάποιοι θεωρούν πως μπορούν να βρουν υποκατάστατα ανθρώπων, δεν υπάρχει ωστόσο καμιά περίπτωση να ισχύσει κάτι τέτοιο..

Απλά ξεγελούν τον εαυτό τους στρουθοκαμηλίζοντας βεβαίως …

Ο καθένας μας είναι μοναδικός. Αυτό δεν το ακούμε πρώτη φορά βεβαίως. Αναντικατάστατος σίγουρα κανείς δεν είναι αλλά ποτέ δε θα’ναι το ίδιο. Υποκατάστατα ανθρώπινα δεν υπάρχουν και όσοι το εφαρμόζουν έχουν μάλλον αυταπάτες.

Γιατί υποκαθιστώ

Το σωστό ως λέξη αλλά κυρίως ως πράξη είναι αντικαθιστώ κι όχι υποκαθιστώ.Το γιατί κάποιος θαρρεί πως το κάνει ή νιώθει την ανάγκη αυτή,δεν είναι τόσο δύσκολο να το μαντέψει κανείς.

Προφανώς έχει χάσει από τη ζωή του με οποιοδήποτε τρόπο κάποιο άτομο που τον σημάδεψε. Κάποιον άνθρωπο τον οποίο δεν μπορεί να ξεχάσει είτε εξαιτίας όσων ένιωσε είτε επειδή απλά του ταίριαζε γεμίζοντάς τον.

Ακόμη και στην απλούστερη περίπτωση που έχει περάσει πολύ όμορφα απλώς πάλι τούτο αποτελεί άλλοθι για να βρει υποκατάστατο.

Ξέρω την αλήθεια;

όσα είχε το άτομο που προφανώς μας σφράγισε ποικιλοτρόπως ή έστω το ανακαλύπτουμε πολύ σύντομα. Πάραυτα, κάποιος το παλεύει επειδή αυτό τον παρηγορεί ενδεχομένως ή τον κάνει να αντέχει. Πολύ γρήγορα βεβαίως μένει ανικανοποίητος και κανένα κενό δε γεμίζει. Προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως δεν έχει ανάγκη τον άνθρωπο που έχασε και ότι μπορεί να έχει όσα του έδινε εκείνος, από οπουδήποτε αλλού. Σκορπίζεται λοιπόν σε ανούσιες δοκιμές κάνοντας πειράματα με την ψυχή του καταλήγοντας πιο άδειος από ποτέ ωστόσο.

Συνέπειες

Εύλογο είναι να υπάρξουν συνέπειες σε πολλά μέτωπα με όλο αυτό. Για τον ίδιο που αποπειράται να αποκτήσει υποκατάστατο ανθρώπου, οι συνέπειες είναι πιο σοβαρές από ότι φαντάζεται. Ξοδεύει τον εαυτό του και το χρόνο του στην καλύτερη των περιπτώσεων δίχως νόημα.

Δεν τον ευχαριστεί τελικά τίποτα κι απογοητεύεται πιότερο με αποτέλεσμα να μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο αφού θα αναζητά πιο πολύ έπειτα τον άνθρωπο που δεν ξέχασε ποτέ. Θα του φταίνε όλα και θα προβαίνει σε σπασμωδικές κινήσεις πανικού μη σκεπτόμενος τίποτα προκειμένου να ξεφύγει από αυτό που δεν μπορεί διότι είναι μέσα του. Θα νιώσει το άδειασμα του είναι του σαν μείνει κάποια στιγμή με τον εαυτό του και αναγκαστεί τη αλήθεια να αντικρίσει.

Θα είναι καταδικασμένος να βασανίζεται και να μην βρίσκει καν ηρεμία. Θα του είναι δυσβάσταχτη ακόμη και η καθημερινότητα και θα είναι αδύνατον να βάλει οποιοδήποτε στόχο ζωής. Ικανοποίηση δεν θα παίρνει τελικά από τίποτα και ελλοχεύουν κίνδυνοι ψυχολογικών προβλημάτων. Συνέπειες ωστόσο υπάρχουν κι άλλες αναφορικά με το όποιο άλλο πρόσωπο θα γίνει υποκατάστατο.

Εν πρώτοις δεν είναι δίκαιο και κυρίως; Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με ψυχές. Δεν σημαίνει ότι είναι λίγος ή δεν αξίζει μα αυτά θα αισθανθεί σαν εντέλει βιώσει τη απόρριψη, διότι θα συμβεί ακριβώς αυτό όταν θα καταλάβει ο θύτης πως δε μοιάζει σε τίποτα με αυτόν που πρέπει ή δεν παίρνει αυτά που λαχταρούσε.

Λύση

Η λύση σε μια περίπτωση τέτοια, που δεν ξεπεράσαμε κάποιον και ζητάμε υποκατάστατο, είναι μια: Να δεχτούμε για αρχή πως δεν πρόκειται να βρεθεί αυτό το υποκατάστατο. Να κατανοήσουμε πόσο ξεχωριστός είναι ο κάθε άνθρωπος και πως δε γίνεται να έχω όσα μου έδωσε ένας συγκεκριμένος ούτε σε ποσότητα μήτε σε ποιότητα ή άλλη ομοιότητα από άλλον.

Οφείλουμε να δεχτούμε πως αν χάσαμε κάτι, δεν θα είναι ίδιο ποτέ το οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δε θα γεμίσουμε ποτέ το κενό που άφησε κάποιος με κάποιο άλλο άτομο που προσδοκούμε να είναι εφάμιλλο αν όχι ίδιο.

Δέον είναι να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι το να αναλωνόμαστε άσκοπα δεν μας βοηθάει πουθενά μήτε θα βρούμε την ευτυχία. Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με άλλα πράγματα αν όχι κατώτερα από ό,τι είχαμε ..έστω διαφορετικά πολύ ή ακατάλληλα για εμάς τέλος πάντων.

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να αγαπηθεί και να εκτιμηθεί για αυτό που ακριβώς είναι κι όχι σαν υποκατάστατο άλλου. Είναι άδικο να φορτωθεί με τέτοιο βάρος ή να αξιολογηθεί με τέτοια κριτήρια.

Είναι μαρτυρικό να νομίζει άλλα και άλλα να ισχύουν επίσης γιατί θα πονέσει όντας απλά το θύμα μιας υπόθεσης. Κάθε άνθρωπος είναι ό,τι δεν είναι κανείς άλλος και προσφέρει αυτά που έχει, μπορεί και θέλει κι αν αυτά δεν είναι αρκετά για κάποιον είναι κρίμα αφού ίσως κάπου έξω υπάρχει κάποιος που τα ψάχνει και τα δικαιούται κιόλας.